Aangekomen in het Snowkitewalhalla van Noorwegen

Eenmaal op de vlakte is het zo wit om je heen dat je er bijna misselijk van wordt. Overal sneeuw, waarvan heel veel poeder. Hier zijn geen geprepareerde pistes. Dit is de natuur in zijn puurste vorm. Bergen en heuvels vol met poeder die je toelachen, en het enige dat je nodig hebt om je tegoed te doen aan al dat wit is wind. Dan kan de ontdekkingstocht beginnen.

Na een opvallend goedkope en voorspoedige vliegreis naar Oslo en een zeven uur durende treinreis ben ik aangekomen in het snowkitewalhalla van Noorwegen: Haugastøl. Een dorpje aan de rand van het natuurgebied de Hardangervidda. Het heeft zodanig veel gesneeuwd dat de afgelopen dagen de weg dicht was en we alleen het gebied in mochten rijden achter een sneeuwschuiver aan.

Om van de speelweide af te komen moet je leren om tegen een bergwand omhoog te loopen. Het vereist zeker met weinig wind de nodige skills. Want naast de controle over de vlieger moet je ook zorgen dat je je gewonnen hoogte niet weer naar beneden glijdt. Het vereist doorzettingsvermogen en een oog voor gevaarlijke plekken, want het klimmen tegen de bergwand op gaat soms langs puntige rotspartijen. En ik heb de eerste snowkiter al loopend tegen zo’n rotspartij aan zien komen. Gelukkig met de schrik vrij gekomen.

Het bewijst dat de race die komende dagen zal gaan plaats vinden alleen is bedacht voor de hardcore kiters op ski’s en snowboards. De Hardangervidda is het decor voor een titanenstrijd genaamd Red Bull Ragnarok die vorig jaar slechts door een enkeling werd afgerond. De fikse storm weerhield zelfs vijfvoudig wereldkampioen Aaron Hadlow en extremofiel Ruben Lenten van het afmaken van de race. Dit jaar zien de voorspellingen er gunstiger uit. En ik doe er buiten gewoon verslag van.