Strandfeest

Het was begin zomer toen ik de monopolist der zoekmachines een opdracht gaf. Hij verwees me naar een Duits relaas over de weer en wind condities op een eiland van de Balearen. Hetgeen mij meer aansprak waren de illustrerende foto’s van zongebruinde sportievelingen die aan een touwtje in de lucht hingen boven de Middellandse Zee. Mijn adrenalinepeil steeg na het zien van enkele bewegende beelden tot duizelingwekkende hoogte. Dit moest en zou ik meemaken.

Nu twee maanden later heeft de schrijver van het Duits relaas mij in de
steek gelaten. Wegens werkzaamheden reist hij deze week de wereld over
terwijl ik de stroom kitesurf-enthousiastelingen in goede banen moet
zien te leiden. Dus heb ik onder andere tot mijn beschikking een
arsenaal van flink prijzige vliegers, planken, een auto, en een
playboy mansion in de havenstad Palma de Mallorca. En dan te zien om
daar verstandig mee om te gaan.

Gister was er helaas een gigantisch strandfeest aan de Noordkant van
het eiland. Eén van de leerlingen, een gigantische Engelse rugbyreus,
miste door de les van gister zijn lift naar dit feest. Zulke mensen
moet je te vriend houden en ik ben ook niet vies van een feestje, dus
plan strandfeest was een feit. Omdat ik in het Noorden les geef en in
het Zuiden woon moesten we eerst het eiland vertikaal oversteken om de
kitespullen veilig thuis op te bergen.

Ondertussen had mijn Engelse vriend de rest van de zitplaatsen in de
auto weg gegeven. Enfin, op de heenweg was het dan ook erg gezellig in
de auto. Hier op Mallorca is straatverlichting zeldzaam en als er een
licht te zien is zijn de konijnen er als eerste bij. Dus vijf
opengereden hazenruggen en tien kapotte konijnen verder waren we dan
eindelijk op het strandfeest.

Een strandfeest hier op Mallorca gaat als volgt. Je koopt de supermarkt
leeg. Gooit je koelbox vol met ijsblokjes. Je neemt al je vrienden
mee. Steek een heleboel kaarsjes aan om jullie plek te markeren op het
strand. Zet eventueel een grote vlag neer voor als vrienden later
komen. Word dronken.

Massaal was dan ook weer vooral aan het laatste gehoor gegeven. Dus de
menigte ging los toen om twee uur in de nacht de eerste Minimal
klanken door de speakers beukte. Helaas was daarvoor gehoor gegeven
aan de Metal fans dus met enige hoofdkloppingen stond ik te bewegen op
de klanken van de uitmuntende deejay. Toen ik om vier uur aan mijn
zoveelste energiedrank zat te slurpen en de rest irritant dronken was
geworden vond ik het welletjes. Op naar huis.

Mijn Engelse vriend had een vriendinnetje gevonden en dus had ik nog
maar twee verstekelingen om terug naar het Zuiden te vervoeren. Het
nadeel was dat ze allebei de alcohol niet in de fles hadden gelaten en
de hormonen gierden door hun lichaam. Wat dus halverwege de rit bijna
escaleerde tot een vurige vrijpartij in mijn achterbak als ik niet
volledig uit mijn slof was geschoten.

Nu is het zondag en eindelijk heb ik weer eens tijd om een verhaaltje
te schrijven om alle ergernissen en frustraties van me af te werpen.
Klaar.