Artikel | Travel
Surat Thani is ons vertrekpunt voor de nachtboot naar Koh Tao.
Na een paar uur geslapen te hebben word ik wakker. Ventilators dansen van links naar rechts op anderhalve meter van mijn hoofd. Links naast me ligt een Aziatische man en ik kan niet goed zien of hij zijn ogen nou open of dicht heeft. Rechts ligt Mirre met haar oordoppen in naar de ventilators te staren. Hoewel ik nooit vrijwillig in bootattracties van pretparken ga lig ik nu toch een nacht lang op een dansend schip. De boot gaat op en neer over de golven. We zijn ergens tussen Surat Thani en het Thaise eiland Koh Tao. Een eiland dat bekend staat om het duiken. We hebben gehoord dat er fabelachtig gedoken kan worden en, je bent Nederlander of je bent het niet, het is een van de goedkoopste plekken om een duikdiploma te halen. Dat is een nacht in een eftelingattractie wel waard.
De nachtboot van Surat Thani naar Ko Thao. Iedere passagier krijgt slechts een halve meter bij 1.80 om op te slapen. Gelukkig voor ons was de boot niet vol en hadden we genoeg ruimte om te liggen.
Anders dan deze foto doet vermoeden is de zee bij Ko Thao over het algemeen erg rustig. Ik heb mijn best moeten doen om een golfje te vinden waarmee ik deze foto kon maken.
Nadat ik meerdere albums bewust heb afgeluisterd ben ik blijkbaar toch in slaap gevallen. Als ik wakker word en door de ramen kijk zie ik in de ochtendschemer een dichtbegroeide berg opdoemen. Links daarvan is de haven waar we aanleggen. Half slaapdronken komen Mirre en ik van de boot af en ontmoeten daar iemand die ons naar de duikschool wil brengen. Daar aangekomen hebben we al snel een kamer en vallen we weer in slaap.
Voor onze kamer staat een geestenhuis. Voor veel Thai is het gebruikelijk om offers aan de overledenen te brengen en men doet dit bij dit soort huisjes in de vorm van eten, wierook en bloemen. Het eten wordt meestal door vogels opgegeten.
Als we wakker worden begint de eerste duikcursus. Een zogeheten Padi Open Water Course brengt je de beginselen van het duiken bij zodat je op open zee kan duiken tot 18 meter diepte. Er komt het een en ander aan theorie bij kijken dus we nemen plaats in de schoolbanken. Het voelt eigenlijk wel leuk. Mirre en ik zijn allebei strebertjes en dus is het zaak als eerste de vragenlijsten af te werken en zoveel mogelijk goed te hebben. Nerd alert!
Nerd alert!
Een Thaise wandversiering met paarden.De overstap van de speedboot naar de duikboot.
Na wat basishandelingen in het zwembad te hebben geleerd is het tijd voor een duik op zee. Met een speedboot worden we naar een grotere boot gebracht waar de luchttanks in lange rijen staan opgesteld zodat we vanaf de boot meerdere duiken kunnen maken. Na ons opblaasbare luchtvest en de luchtslangen aan de fles te hebben bevestigd gaan we het water in. De eerste afdaling is goud waard. Het moment dat je een nieuwe wereld betreedt en de scholen vissen met alle kleuren van de regenboog om je heen ziet cirkelen is onbeschrijvelijk. Op de bodem van de zee oefenen we met de duikinstructeur wat je moet doen als je je masker verliest of luchttoevoer uit je mond geraakt. Ondertussen worden we omringd door koraalvissen van alle soorten en maten.
Mirre stapt van de boot af om te gaan duiken.
Enjoy your dive!
Deze lange dunne vissen zwemmen vlak onder het wateroppervlak.
Het koraal zelf is al de moeite waard voor een duik.
Mirre aan de bubbels.
De vis rechtsboven met alle kleuren van de regenboog is een zogeheten Parrot Fish.
Als we de Open Water cursus na vier dagen hebben afgerond zijn we eigenlijk nog niet voldaan. We besluiten voor de vervolgcursus te gaan waarbij je leert navigeren, ’s nachts te duiken en tot 30 meter diep te duiken. De eerste duik gaan we meteen tot 30 meter diepte waar een Amerikaans oorlogsschip ligt. Hoe dieper je gaat hoe meer kleuren verdwijnen uit het lichtspectrum. Niemand van onze groep wist op die diepte te raden dat de duikinstructeur een tomaat in zijn hand had, omdat rood de eerste kleur is die verdwijnt uit het spectrum. Diezelfde avond maakten we een nachtduik in het donker. ‘S nachts komen er andere vissen tevoorschijn zoals de grote barracuda’s en blue spotted stingray’s. Je zwemt onder water met een zaklamp en als je deze uit doet is het compleet donker. Plankton geeft echter licht in het donker als je er langs gaat en het is dan ook een prachtige lichtshow als je met je handen en benen beweegt.
Links loopt de boei omhoog naar de oppervlakte.
De laatste dag van de Advanced Open Water Course begon met de visidentificatie. Het zicht was echter zo slecht dat we niet tot nauwelijks aan het identificeren van vissen toekwamen. We zagen ongeveer twee meter voor ons uit waardoor we ons voornamelijk op de rotsformatie en op ons polskompas moesten focussen om de weg te kunnen vinden. Het lukte goed en door een handje vast te houden lukte het Mirre en mij om bij elkaar te blijven en uiteindelijk de juiste boei omhoog te vinden.
Door middel van het controleren van mijn adem probeer ik op hetzelfde punt te ‘zweven’. Ofwel een neutrale bouyancy te behalen.
De tweede duik die dag op de spot Twin Rocks begon met oefeningen voor de bouyancy. De mate waarin je omhoog, omlaag of neutraal blijft hangen in het water. Door in te ademen en uit te ademen kan je omhoog en naar beneden gaan onder water of zelfs zweven op dezelfde plek wat natuurlijk de ultieme uitdaging is. We zagen deze duik kleine ‘Nemo-vissen’ in een anemoon en toen we aan de oppervlakte kwamen wachtte ons een grote verassing. De duikinstructeur schreeuwt van de boot dat er een Whale Shark aanwezig is en we zwemmen snel naar de plek waar deze gezien is.
Op het moment dat ik mijn hoofd onder water doe zie ik het adembenemende beest voor mijn neus.
Een close-up van de kop van de Whale Shark. De vis eet voornamelijk Plankton en is ongevaarlijk voor mensen. De grootste Whale Shark ooit gemeten is langer dan 12 meter. Wij hadden te maken met een klein exemplaar van ‘slechts’ enkele meters.
Mirre zwemt naast me en samen zwemmen we geruime tijd naast de Whale Shark. Het beest blijft rustig onder alle aandacht en zwemt vergezelt door tientalle andere vissen. Steeds meer mensen duiken in het water van de boten om de Whale Shark van dichtbij te zien. Omdat ik nog lucht over heb van het duiken kan ik goed onder water blijven zwemmen, maar de lucht gaat snel achteruit als een persoon naast me mijn reserveluchtslang gebruikt om ook onder water te kunnen zwemmen. Als de lucht op is probeer ik zo lang mogelijk op een ademteug onder water te blijven om niks van het schouwspel te hoeven missen. Buiten adem kom ik terug op de boot. Iedereen heeft een brede glimlach op het gezicht behalve die ene persoon die de Whale Shark heeft gemist. Wat een finale van onze duikcursus!
Mooi zijn ook de vissen die continue onder de Whale Shark meezwemmen. De Homo Sapiens wordt ook wel in extase samen met de Whale Shark waargenomen.
De laatste dag brengen we door met snorkelen waarbij Mirre en ik nog oog in oog komen met een flinke triggerfish. Die schijnt te kunnen bijten en ik moet toegeven dat ik wel een beetje bang was, zo bang zelfs dat ik geen foto nam maar snel wegzwom toen deze op mij af kwam. De vis heeft zich echter gedragen en wij zijn met een voldaan gevoel door gaan reizen.
Een zonsondergang op Koh Tao.
Bamboe bij? We reizen nu verder langs Chumphon en Khao Sok richting Maleisië. We kunnen niks anders doen dan duiken op Koh Tao van harte aan te raden. De foto’s bij dit artikel zijn van Dean Nahum, Mirre & Stefan van der Kamp.
Comment with Facebook
Comment on site