Kite Board Open 2011

Voor Access Kiteboard Magazine deed ik verslag van het Kite Board Open te Noordwijk. Alle foto’s van dag 1 staan hier, dag 2 hier, dag 3 hier en hier. En de winnaars staan hier.

Voor een selectie van de foto’s klik je op de Big Picture hier.

Kitesurf-Expeditie TVTA

Daan Groot belt. Of ik wil meeliften met zijn expeditie. De dag waarop hij en Florian Julius meer dan een jaar hebben gewacht lijkt er namelijk aan te komen. Een downwinder niet geheel zonder risico. Van Texel tot aan Ameland. Ik vind het een overweldigend idee. Maar ik twijfel of mee ga als ik zie dat er wellicht onweer te verwachten valt.

Uitzoekwerk

Een tocht over zee met een kite is een riskante onderneming die gedegen voorbereiding behoeft. Alleen op zee dobberen hou je niet lang vol.

Van eiland tot eiland kitesurfen is een riskante onderneming. Tussen de eilanden is de stroming sterk doordat de Waddenzee elke 12 uur en 25 minuten volloopt en weer leegloopt. Bij een afgaand getij gaat de stroming richting Noordzee en bij opgaand tij stroomt het de Waddenzee op. Omdat je in geen geval over de Waddenzee mag kitesurfen en omdat het leuker is met wat uitdagende golven werd het een tocht over de Noordzee. We gingen met afgaand tij voor extra druk in onze vlieger.

Daan Groot (links) runt samen met Eddy Lansink kiteboardshop en school Versus en is zeven dagen in de week met de wind bezig. Hij komt al van kleins af aan op de eilanden en kent de condities. Enkele jaren geleden had hij het plan opgevat om een lange downwinder langs de eilanden te maken. Florian Julius (rechts) is naast zijn werk als webontwikkelaar onderdeel van de KNRM op Texel. Hij was er ook meteen voor in en samen wachten ze op de perfecte dag.

Florian klaar voor de start.

De windrichting moest goed zijn, want bij elk eiland moesten we makkelijk en snel in de juiste hoek kunnen varen. Snelheid is een belangrijk punt als je een lange afstand gaat ondernemen. Want alle tijd die je op het board staat wil je eigenlijk zoveel mogelijk kilometers maken. De voorspellingen van de windsnelheid liepen uiteen tussen de 20 en 30 knopen en de richting was precies goed om eerst in een lange rak langs Vlieland te steken en dan schuin met de wind mee naar Terschelling.

Onweer

Ik belde af. De expeditie leek me prachtig, maar in de voorspellingen was onweer gegeven. En je wil niet tussen Vlieland en Terschelling varen terwijl een donderwolk zich boven je ontwikkeld. Helaas, ik ging niet mee.

Ook voor Daan en Florian leek dat een domper, totdat Florian ons op een uitgebreide onweersverwachting wees die te vinden was op de website van het KNMI. Het onweer zou na 3 uur ’s nachts geklaard zijn. En wij zouden rond acht uur gaan vertrekken op Texel. Ik ging toch mee. De expeditie kon gaan beginnen.

De uitgebreide onweervoorspelling van het KNMI.

Fakkels, messen en Flywaves.

De wekker ging die morgen om half zes. Naast de noodnummers die KNRM-er Florian had verzameld namen we ‘waterdichte’ rugtassen mee met eten, messen en fakkels voor als we in nood zouden geraken. Tevens hadden we crashvesten voor extra drijfvermogen en om een impact van een val onderweg wat te breken. Florian ging op een twintip van North. En Daan Groot en ik voeren op de Flyboards Flywave. Een golfrijboard met twintipconstructie die ontwikkeld is samen met golfrijder van het eerste uur: Ruud Overwater. Hoewel ik het board nog niet heel vaak had gevaren bleek het achteraf een briljante keuze. Door de opstaande neus van het board en de uitstekende balans kon ik tijdens de downwinder goed rechtop blijven staan zonder dat het board hapte, onderweg wat golven meepakken en lange stukken racen. Tevens kan ik de voetbanden scharen onder de comfortabelste op de markt. Tijdens de downwinder heeft niks geïrriteerd.

Golfje pakken op Terschelling.

Zwaaien naar een Terschelling local.

De drie musketiers.

Racen langs de kust.

Golven tussen de eilanden zijn onvoorspelbaar door de verschillende stromingen.

We schatten dat we 100 kilometer hebben gevaren. Hemelsbreed is het stuk van Texel naar Ameland ongeveer 85 kilometer. Maar omdat ik het zekere voor het onzekere wilde nemen bij de oversteek tussen de eilanden stak ik ver door naar buiten op de Noordzee. Vanaf Terschelling voeren we dicht langs het strand en begonnen we te racen. Daan Groot stond met een Ozone Catalyst 8 meter. Florian Julius met een Slingshot RPM 6 meter. En ik stond met een Takoon Reflex van 7 meter. We waren de hele rit perfect gepowered tot aan Ameland waar de stroming heel sterk met de wind mee stond, waardoor we de kites wat vaker moesten loopen.

Loopend varen.

De enige rustpauze die we namen was op Terschelling waar we de vliegers neerlieten en even wat eten en drinken uit onze rugtassen haalden. Ook bleven we onderweg op elkaar wachten. Drijvend op de rugtas of zittend op het strand.

Florian gaat mijn kite landen.

Zand erover.

Even communiceren dat alles goed gaat.

Uiteindelijk hebben we vier uur over de expeditie TVTA gedaan. Met een geschatte afstand van ongeveer 100 kilometer hebben we dus gemiddeld 25 kilometer per uur afgelegd. Aangekomen bleken twee van de drie Overboard rugtassen niet waterdicht te zijn geweest. Gelukkig hadden we voor de zekerheid extra plastic tassen om onze kleren heen gedaan en konden we met droge kleren en een voldaan gevoel de bus naar de boot van Ameland nemen.

Het expeditieteam met van links naar rechts Florian Julius, Stefan van der Kamp en expeditieleider Daan Groot.

En zoals altijd breekt de zon door als je klaar bent.

Gelukkig crashte ik mijn kite maar een keer de hele downwinder. Toen ik op Terschelling teveel op een local aan het letten was. Hop, kite in de golven.

Conclusie

De Expeditie TVTA was geslaagd. Het verliep voorspoedig. Dat we deze tocht aandurfden heeft te maken met onze lichamelijke conditie en jarenlange ervaring met kitesurfen in uiteenlopende omstandigheden. Daarnaast was de gedegen voorbereiding van Daan Groot en Florian Julius van essentieel belang. Zij hielden de weersvoorspellingen en getijdentabellen nauwlettend in de gaten. Van tevoren was er de natuurlijke spanning, maar het verliep volgens plan. Tussen de eilanden vaarden we altijd op safe. Langs de eilanden kon er wat meer gespeeld worden. Omdat ik die dag op tijd thuis moest zijn en dus de boot moesten halen hebben we er helaas geen TVTAS van kunnen maken. Voer voor een volgende expeditie.

Maandag deadlinedag. Tijd voor een downwinder.

Het einde. Daar begin ik mee deze week. Maandag is deadlinedag. En dus na de eerste bak koffie meteen mijn mail in duiken. Toch nog even Facebook kijken. Een berichtje van Gerard. Of ik wil gaan downwinderen. Over een half uur vertrekt de auto. Het regent buiten. De bomen gaan heen en weer. De slaap zit nog in mijn ogen. Ik heb een deadline. En ik zou nog bellen over een nieuwe opdracht. Ik laat het allemaal vallen en spring op de fiets. Op naar het strand.

De maandagmorgen. Terwijl hordes Amsterdamse voetbalfans met een kater achter hun beeldscherm zitten te knikkebollen fiets ik tegen de regen in richting het Scheveningse strand. Hoewel ik dol ben op water is een natte broek ook voor mij geen pretje. Ik denk al aan het moment dat ik klaar ben met de downwinder. Dan moet ik dus die natte broek weer aantrekken.
Gerard, Chris en Olaf. Ze staan er ook al. Klaar om naar het beginpunt van de downwinder gebracht te worden. De overstap van mijn natte broek naar mijn wetsuit is klein. De binnenvoering van mijn wetsuit is nog licht vochtig. Eigenlijk moet ik nog naar het toilet. Maar chauffeur Henk is streng. We moeten gaan. Straks op het water is mijn wetsuit toch al nat. Dat beetje extra vocht kan vast geen kwaad.Pompen. Daar sta ik dan te pompen in de regen. Ik kan er tegen. We zijn aangekomen op het beginpunt van de downwinder en nu kan het optuigen beginnen. Ik heb een kite mee om uit te testen. Nadat ik vorige week de Airush Lithium had gevaren is het nu tijd voor de Gaastra Hatch. Het instapmodel van Gaastra. Ik zie al meteen dat de bar een flinke upgrade heeft gehad. Als board heb ik de F-One Fish 5’6”. Een surfboard dat iets weg heeft van een skimboard. Eerder voer ik dit board op Mauritius toen het heel weinig waaide. En door de breedte en vlakke rockerlijn loopt het surfboard beter hoogte dan het gemiddelde surfboard. Nu eens kijken hoe het board downwind presteert.

Het is rommelig, een klotsbak op zee. Gelukkig blijft de Hatch stabiel in de lucht staan, een goede eigenschap voor een beginnerskite. De kite is niet zo snel en agressief als broertje Jekyll. Iets harder de bar aantrekken dus om de kite de bocht door te krijgen.  Ondertussen leer ik de Fish beter kennen. Bij steile Hollandse golfjes is het bij dit board belangrijk om de achterste voet goed tegen de kicker in de pad aan te zetten. Als ik te ver naar voren of mijn gewicht teveel op het voorste been heb staan hapt het board bij een te steile drop. Het board is stabiel, maar niet zo wendbaar als de 5’10” en 6’0” uit de bamboeserie van F-One. Na een tijdje leer ik het board kennen en weet ik wat mijn voetpositie moet zijn om de golf optimaal in te gaan. Met deze windrichting en mijn voorliefde voor de reguliere stance is dit werken aan mijn backside topturn. Met de wind van links in Zuid-Afrika was het ook al feest en daar heb ik nu profijt van. Ik ga er makkelijker harder in zonder de controle te verliezen. Onderweg wissel ik nog van board met Gerard die met een 6’2” Takoon Burning staat. Die langere boardjes zijn toch wat makkelijker qua voetpositie wat mij betreft. Bij terugkomst op de club een uitsmijter met spek en kaas. Lekker.
Vormgever Ydwer aan de lijn. Waarom ik de telefoon niet opnam? Oja, het was deadlinedag. Ik had alles laten vallen. En ik was gegaan. Ik stond op het water.  Ja, dat snapt Ydwer wel. Dat zou hij ook graag willen. Snel fiets ik terug naar kantoor. De werkweek is weer begonnen.

Voor 300 euro aan neopreen voor de kitesurfers uit de lage landen.

Wetsuittest Mystic, O’Neill en Prolimit.

Foto’s: Martijn de Geus & Stefan van der Kamp

De vraag komt elk jaar terug bij gevorderde kiteboarders en beginnende vliegeraars. Wat is de beste besteding van mijn euro als het gaat om neopreen voor kitesurfers die vooral de wateren in Nederland en België bevaren? Wat moet ik kopen om zoveel mogelijk dagen comfortabel te kunnen varen. Voor Access Kiteboard Magazine zette ik daarom een wetsuittest voor kitesurfers op.

We stuurden de grootste wetsuitmerken in de kiteboardscene de vraag wat ze een kitesurfer in Nederland zouden adviseren te kopen als er 300 euro te besteden is. Met de opmerking dat we de spullen in de winter zouden gaan testen. Want de fanatieke kitesurfer kan niet wachten tot mei voordat hij het water in gaat. Sterker nog, fanatieke kitesurfers gaan de hele winter door. Het is in de winter gevaarlijker om te kitesurfen dan in de zomer. De gevoelstemperatuur ligt vaak ver onder het nulpunt. Naast gezond verstand, de nodige ervaring en kameraden die je in geval van nood kunnen helpen is neopreen van levensbelang voor de kitesurfers uit de lage landen.

Een uitgebreid verslag van het neopreen valt te lezen in Access Kiteboard Magazine. Maar omdat de winter nu bezig is laten we alvast zien hoe Mystic, O’Neill en Prolimit de kitesurfer adviseren om hun 300 euro te besteden aan neopreen. We hebben hierbij de adviesverkoopprijs aangehouden.

Hoe Mystic 300 euro zou uitgeven aan neopreen voor de kitesurfer

Tester: Martin van Weezel – (Niet in beeld op deze foto: de Surf Hood Deluxe.)

Max Blom, marketing manager van Mystic, adviseert kitesurfers 300 euro uit te geven aan een wetsuit, handschoenen, schoentjes en een cap.

– Empire steamer van   € 199,95

– Mesh Gloves              € 26,95

– Venom Boot              € 39,95

– Surf hood Deluxe     € 29,95

Waardoor we uitkomen op een totaal van € 296,80 waardoor je nog 3,20 over houdt voor een kop warme chocolademelk met slagroom. En dat verdien je na een sessie in de kou. Het Mystic pak was het meest in het oog springende pak van de test.

Hoe O’Neill 300 euro zou uitgeven aan neopreen voor de kitesurfer

Tester: Martijn de Geus

Talitha Dijksman van O’Neill adviseert de Benelux kiter om te gaan voor een wetsuit, split-toe schoentjes, handschoenen en een neopreen muts.

– Gooru 5/3                          € 199,-

– Heat Ninja Boots             € 29,95

– Psycho 1,5mm gloves         € 37,50

– Beanie                               € 22,50

Hiermee komen we op een totaalbedrag van € 288,95. Een unieke aanbeveling van O’Neill zijn de Heat Ninja Boots met een split-toe die voor meer stabiliteit op het board zorgen en de Beanie die met een touwtje is vast te maken aan je wetsuit zodat je hem niet kan verliezen.

Hoe Prolimit 300 euro zou uitgeven aan neopreen voor de kitesurfer

Tester: Stefan van der Kamp

Paul Bollen van Prolimit adviseert om te gaan voor een wetsuit, ondervest met muts, handschoenen en schoenen.

– Maverick 5/3 steamer                                   € 229,-

– Raider Boot 5mm                                           € 29,-

– Chillvest Hooded 2mm titanium coated       € 39,-

– Q-glove X-strect 2mm                                  € 22,95

[Update 17:00 – Martin wees ons op een rekenfoutje dat ervoor zorgt dat de handschoenen buiten beschouwing gelaten moeten worden.]

Uiteindelijk komen we dan op een totaalbedrag van € 297,- euro waardoor een kop thee met appeltaart na afloop er nog af kan. Uniek voor Prolimit was de keuze voor een vest met muts.

Conclusie

De conclusie en de uitgebreide testervaring zal te lezen zijn in Access Kiteboard Magazine.

Learn from Mitu Monteiro – Surf Pop Shove-It into Transition

Last summer I met up with the team of F-One in the beautiful Camargue in France. One of the spots we went was Beauduc. It’s a place where you are able to wildcamp next to flamingo’s and the Mediterranean Sea with an excellent spot for kiteboarding. Specialized in strapless riding with a kite and a surfboard is Mitu Monteiro. Even when the water is deadflat this guy amazed me with his skills. Watch and learn how the strapless virtuosic from Cabo Verde, Mitu Monteiro performs a Surf Pop Shove-it into Transition. [autoviewer id=”65″ width=”800″ height=”600″ link=”Click here to see Mitu Monteiro perform a Surf Pop Shove-It into Transition”]